W 2005 roku ratownicze prace wykopaliskowe koncentrowały się w częściach południowo-wschodniej i wschodniej rozpoznanego zasięgu cmentarzyska. Jeden z wykopów wytyczono w miejscu, z którego okoliczna ludność wybrała większość kamieni z bruku nakrywającego nekropolę, drugi - na skraju pola ornego (Zdjęcie 1). Tutaj, pomimo prowadzonej od lat działalności rolniczej, możliwej po oczyszczeniu pola z kamieni, zachowały się sporadycznie resztki bruku i większość obiektów. Nie posłużono się tu jeszcze głęboką orką, która zniszczyła zachodni skraj stanowiska.

1. Niezniszczony orką, 5-warstwowy bruk kamienny na skraju pola ornego we wschodniej części rozpoznanego zasięgu cmentarzyska (Fot.W Orliński ).

Przebadano blisko 197 m2 powierzchni, odkrywając 67 obiektów kultury łużyckiej z IV i V okresu epoki brązu (około 1000-700 p.n.e.): 46 grobów ciałopalnych (22 pochówki w popielnicach glinianych - w tym 3 zbiorowe, 22 w popielnicach z surowców organicznych, 1 jamowy i 1 nieokreślony) oraz 21 jam, w większości obrzędowych. Kilkanaście grobów miało uszkodzone górne części. Pięć pochówków zniszczono w czasie wybierania kamieni z bruku, a dwa rozorano. Zapewne ze zniszczonego grobu pochodzi znaleziony luźno w jednym z wykopów fragment drutu brązowego.

2.Południowo-wschodnia część obiektu 100 - grobu zbiorowego. Dwie przystawki złożone obok popielnicy - jedna leżąca na boku, druga odwrócona do góry dnem (Fot.W Orliński )

3. Obiekt 125 - grób w popielnicy glinianej wyposażony w dwie przystawki. Na zewnątrz popielnicy znajdowała się oparta o nią misa, wewnątrz kubek umieszczony na spalonych szczątkach (Fot.W Orliński )

We wszystkich grobach zbiorowych popielnicom glinianym towarzyszyły niewielkie naczynia o zróżnicowanych formach zwane przystawkami (Zdjęcie 2). W ostatnim sezonie na przystawki natrafiono także w dwóch grobach pojedynczych zakopanych poniżej bruku (Zdjęcie 3). Część nowoodkrytych pochówków, podobnie jak w ubiegłych sezonach, była wyposażana w wyroby krzemienne. W jednym z grobów w popielnicy z surowca organicznego znajdował się niewielki przedmiot kamienny mogący służyć jako wisiorek. Umieszczane poniżej bruku pochówki były często zabezpieczone różnorodnymi konstrukcjami kamiennymi (Zdjęcia 4 i 5).

4. Obiekt 77 - grób w popielnicy glinianej ustawionej na kamieniu i obłożonej dookoła kamieniami, osłonięty z zewnątrz potężnymi głazami tworzącymi ściany i sklepienie (Fot.W Orliński )

5. Obiekt 148 - grób w popielnicy z surowca organicznego obłożonej kamieniami (Fot.W Orliński )

W części południowo-wschodniej przebadanego obszaru natrafiono na ślady osadnictwa starszego od cmentarzyska. Odkryto jamę gospodarczą kultury trzcinieckiej. Z jamy i jej okolicy pochodzą ułamki naczyń, które można najogólniej datować od schyłku II po połowę III okresu epoki brązu (około 1400-1200 p.n.e.).

W części północno-wschodniej, w miejscu pozbawionym bruku kamiennego, znaleziono część naczynia z okresu średniowiecza, a obok palenisko najprawdopodobniej z tych czasów.

Z północnego skraju cmentarzyska pochodzi fragment kamiennego żarna nieckowatego, wyorany niewątpliwie z pola otaczającego stanowisko.

Badania zostały sfinansowane przez Mazowieckiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków.