Badania przeprowadzone zostały w sierpniu 2004 r. przez wspólną ekspedycję Państwowego Muzeum Archeologicznego w Warszawie oraz Instytutu Archeologii UW pod kierunkiem dr Anny Bitner-Wróblewskiej i mgr. Piotra Iwanickiego (PMA w Warszawie), przy współpracy mgr Anny Gręzak (IAUW).

Stanowisko XVII w Niedrzwicy, zostało odkryte w roku 1988 przez W. Brzezińskiego z PMA w roku 1988. Z powierzchni zebrano wówczas kilkanaście fragmentów naczyń glinianych. Badania wykopaliskowe rozpoczęto w roku 2003 i przyniosły one odkrycie 19 obiektów o charakterze osdaniczym kultury sudowskiej z późnego okresu wpływów rzymskich i okresu wędrówek ludów.

Widok stanowiska od strony południowej.

W trakcie badań wykopaliskowych w roku 2004 przebadano łącznie obszar 63,5 m2 odkrywając 19 obiektów o podobnym charakterze i chronologii, co w sezonie poprzednim. W kilku z nich odkryto ślady wytopu żelaza i odlewnictwa brązu, w pozostałych głównie drobne ułamki ceramiki i grudki polepy.

Odkryte obiekty rozmieszczone były bardzo gęsto i w kilku przypadkach zachodziły na siebie. Były to duże jamy, okrągłe lub owalne. W profilu miały kształt nieckowaty lub workowaty, rzadziej czworokątny. Większość przebadanych obiektów miała kilka warstw zasypiskowych, które zawierały liczne fragmenty ceramiki i grudki polepy rzadziej natomiast kości zwierzęce. Na szczególną uwagę zasługuje obiekt, w którym oprócz ceramiki odkryto w części stropowej pozostałości półkolistej konstrukcji z polepy i niewielkich kamieni.

Większość pozyskanego materiału zabytkowego stanowi silnie rozdrobniona ceramika, pochodząca na ogół z dużych naczyń kuchennych, częściowo chropowaconych, z zaszczypywanymi krawędziami, rzadziej z kubków, mis lub waz, starannie wykonanych, o gładzonej powierzchni przypominających naczynia znane z cmentarzysk. W odkrytych obiektach, poza ceramiką, znaleziono jedynie: fragment ciężarka tkackiego, paciorek gliniany, grudkę bursztynu, grudkę stopionego brązu, grudkę przetopionego szkła, bryłki żużla, odłupek krzemienny (luźno) oraz bryłki polepy z odciskami konstrukcji.

Konstrukcja kamienna z obiektu 10.

Obiekt 22 w trakcie eksploracji.

Badania w latach 2003-2004 odsłoniły jedynie niewielką część stanowiska. Potwierdziły jednak jego wcześniejsze datowanie oraz przyniosły całą serię interesujących materiałów osadniczych kultury sudowskiej, pozyskanych w nadal słabo rozpoznanym rejonie Gołdapi.