Osada (st. 2) i grodzisko (st. 1) w Konikowie (Rostku) położone są w odległości ok. 3 km na południe od miasta Gołdap na niższym wierzchołku Góry Gołdapskiej (272 m n. p. m.). Wzniesienie to stanowi północny kraniec pasma Wzgórz Szeskich. Obydwa stanowiska należą do okręgu Konikowo, przez poprzednich badaczy mylnie określone jako Rostek. Osada w Konikowie (Rostku) położona jest na niewielkim płaskowyżu u stóp grodziska i na wschodnim stoku wzgórza, przy drodze Gołdap - Janowo. Ukształtowanie terenu wokół osady sprawia, że miejsce to jest naturalnie bronione ze wszystkich stron, przy czym od strony północnej i zachodniej dodatkowo jest osłaniane przez grodzisko.

1.Widok plateau osady

2.Widok produkcyjnej części osady

Badania wykopaliskowe osady prowadzone były w latach 1974 (dr Tadeusz Baranowski), 1984 - 1986 (dr Wojciech Brzeziński), 1998 - 2005 (mgr Marcin Engel). Równolegle z pracami wykopaliskowymi w sezonach 1984 - 1986 przeprowadzono serię wierceń świdrem geologicznym w celu uchwycenia zasięgu warstwy kulturowej stanowiska, natomiast w latach 2003, 2005 prowadzone były przez pracowników Instytutu Geologii UW dr Marcina Krzynówka i mgr Dominika Stańczuka badania geomorfologiczne .

3. Grodzisko

4. Grodzisko

Na podstawie dotychczasowych obserwacji udało się wstępnie ustalić, że osada w Konikowie (Rostku) funkcjonowała od późnego okresu wpływów rzymskich do wczesnego średniowiecza. Główna część osady z obiektami mieszkalnymi zajmowała plateau u stóp południowego wału grodziska (fot. 1) i otoczona była częściowo wałem, a jej peryferyjna część z jamami gospodarczymi znajdowała się na wschodnim stoku Góry Gołdapskiej (fot. 2). Grodzisko w Konikowie (fot. 3 i 4) to stanowisko o wymiarach 70 m na 24 m wydłużone na osi N-S, otoczone od strony wschodniej, południowej i północnej potężnymi wałami. Mniej więcej w części centralnej znajduje się spore wypiętrzenie majdanu, na którym natknięto się na dość regularny bruk kamienny prawdopodobnie relikt podwalin drewnianej wieży obronnej. W części wschodniej wał był znacznie zaklęśnięty. W założonym tu wykopie odkryto pozostałości drewnianej bramy wjazdowej. Według wstępnych analiz można powiedzieć, że grodzisko spełniało rolę refugium, w którym chroniła się ludność osady i powstało prawdopodobnie w okresie wczesnego średniowiecza. Całość kompleksu osadniczego przestała funkcjonować prawdopodobnie pod koniec XI wieku.