Osada
(st. 2) i grodzisko (st. 1) w Konikowie (Rostku) położone są w odległości
ok. 3 km na południe od miasta Gołdap na niższym wierzchołku Góry Gołdapskiej
(272 m n. p. m.). Wzniesienie to stanowi północny kraniec pasma Wzgórz
Szeskich. Obydwa stanowiska należą do okręgu Konikowo, przez poprzednich
badaczy mylnie określone jako Rostek. Osada w Konikowie (Rostku) położona
jest na niewielkim płaskowyżu u stóp grodziska i na wschodnim stoku wzgórza,
przy drodze Gołdap - Janowo. Ukształtowanie terenu wokół osady sprawia,
że miejsce to jest naturalnie bronione ze wszystkich stron, przy czym
od strony północnej i zachodniej dodatkowo jest osłaniane przez grodzisko.
2.Widok
produkcyjnej części osady
|
Badania wykopaliskowe osady prowadzone były w latach 1974 (dr Tadeusz
Baranowski), 1984 - 1986 (dr Wojciech Brzeziński), 1998 - 2005 (mgr Marcin
Engel). Równolegle z pracami wykopaliskowymi w sezonach 1984 - 1986 przeprowadzono
serię wierceń świdrem geologicznym w celu uchwycenia zasięgu warstwy kulturowej
stanowiska, natomiast w latach 2003, 2005 prowadzone były przez pracowników
Instytutu Geologii UW dr Marcina Krzynówka i mgr Dominika Stańczuka badania
geomorfologiczne .
|
|
Na podstawie dotychczasowych obserwacji udało się wstępnie ustalić, że
osada w Konikowie (Rostku) funkcjonowała od późnego okresu wpływów rzymskich
do wczesnego średniowiecza. Główna część osady z obiektami mieszkalnymi
zajmowała plateau u stóp południowego wału grodziska (fot. 1) i otoczona
była częściowo wałem, a jej peryferyjna część z jamami gospodarczymi znajdowała
się na wschodnim stoku Góry Gołdapskiej (fot. 2). Grodzisko w Konikowie
(fot. 3 i 4) to stanowisko o wymiarach 70 m na 24 m wydłużone na osi N-S,
otoczone od strony wschodniej, południowej i północnej potężnymi wałami.
Mniej więcej w części centralnej znajduje się spore wypiętrzenie majdanu,
na którym natknięto się na dość regularny bruk kamienny prawdopodobnie
relikt podwalin drewnianej wieży obronnej. W części wschodniej wał był
znacznie zaklęśnięty. W założonym tu wykopie odkryto pozostałości drewnianej
bramy wjazdowej. Według wstępnych analiz można powiedzieć, że grodzisko
spełniało rolę refugium, w którym chroniła się ludność osady i powstało
prawdopodobnie w okresie wczesnego średniowiecza. Całość kompleksu osadniczego
przestała funkcjonować prawdopodobnie pod koniec XI wieku.
|